Ελληνική υπόθεση η νέα ολιστική τεχνική της Πλαστικής Xειρουργικής!!!

Ιωάννης Λύρας: Ο διάσημος Έλληνας Πλαστικός Χειρουργός σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Metamorphosis.com.gr

Είναι ένας σύγχρονος «γκουρού» της Πλαστικής Χειρουργικής εν Ελλάδι. Το όνομά του φιγουράρει σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες ανάμεσα στις τρεις πρώτες θέσεις των χειρουργών για όσους επιλέγουν επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής. Και τον ερχόμενο μήνα, τον Νοέμβριο, ετοιμάζεται να παρουσιάσει στο Παγκόσμιο Συνέδριο της Πλαστικής Χειρουργικής στο Μόντε Κάρλο προς τιμήν του δασκάλου του που μόλις απεβίωσε, του θρυλικού Βραζιλιάνου καθηγητή Ιβο Πιταγκί, μία νέα μέθοδο ολιστικής αντιμετώπισης, που θα κάνει πάταγο. Ο λόγος για τον κ. Ιωάννη Λύρα, τον πολυπράγμονα γιατρό της λεγόμενης «βραζιλιάνικης σχολής» πλαστικής χειρουργικής, που έκανε την τιμή στο Metamorphosis.com.gr να μας μιλήσει για την Επιστήμη του, την Ιατροφιλοσοφία, τον Αθλητισμό και την Ομορφιά.

Τον συναντήσαμε στο ιατρείο του στο κέντρο της Αθήνας, σε ένα καλαίσθητο κτήριο που συμπληρώνει σχεδόν έναν αιώνα ζωής, απέναντι από το Χίλτον. Κι αρχίσαμε την κουβέντα από το πόσο αεικίνητος είναι.

Κύριε Λύρα, διορθώνετε τις .. αστοχίες της ανθρώπινης εμφάνισης και συνάμα τρέχετε στη Μανίλα και τις Φιλιππίνες να φροντίσετε παιδιά που ζουν στο όριο της φτώχειας. Είστε ειδικός ορκωτός πραγματογνώμονας στα Ποινικά Δικαστήρια και ταυτόχρονα κάνετε στο Άγιον Όρος συντροφιά με βατοπεδινούς μοναχούς. Είστε πρόξενος επί τιμή της Βραζιλίας στην Αθήνα και συνάμα … συλλέκτης βραβείων και διακρίσεων στην Επιστήμη και στον τομέα σας. Μελετάτε αρχαιοελληνική γραμματεία,  δοκιμάζετε τη μαγεία του ραδιοφώνου, ζωγραφίζετε στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο σας, ασχολείστε με τον αθλητισμό και τελικά πέρα από «μάγος των μεταμορφώσεων» είστε αεικίνητος άνθρωπος. Αν έπρεπε να … χωρέσετε τον Ιωάννη Λύρα σε μερικά γνωρίσματα που τον χαρακτηρίζουν, ποια θα διαλέγατε;

Το πολύ βασικό μου γνώρισμα είναι πως είμαι αισιόδοξος κι επειδή έχω ζήσει πτώχευση και στη Βραζιλία δεν με φοβίζει και η πρόσφατη πτώχευση της χώρας μας. Νομίζω ότι είμαι ένας αιώνιος μαθητής και μ’ αρέσει να μαθαίνω πράγματα και πάντα να ρωτάω. Είμαι πειθαρχημένος στη δουλειά μου και δεν πρόκειται να βγω από τον στόχο ή τον προγραμματισμένο δρόμο όσες αντιξοότητες κι αν υπάρξουν, προσαρμόζομαι όμως εύκολα σε αυτές. Δεν μπορώ να μείνω στάσιμος ή ακίνητος, είμαι δραστήριος άνθρωπος και πολύ συνεπής ταξιδιώτης, με την έννοια ότι ταξιδεύω συνέχεια γιατί νομίζω ότι τα ταξίδια, σε συνδυασμό με γνώσεις που αποκτά κανείς από την μελέτη της ιστορίας σε βοηθούν να γνωρίσεις τον αληθινό κόσμο γύρω σου.

ΕΡ: Οι Αρχαίοι Έλληνες έδωσαν τα φώτα της καλαισθησίας στην ανθρωπότητα. Η πλαστική χειρουργική στα πρότυπα που διαμορφώνει σήμερα έχει επιστρατεύσει «γαλλικές μύτες» και «βραζιλιάνικα οπίσθια». Υπάρχει συνάφεια στο τρέχον πρότυπο της ομορφιάς με την αρχαιοελληνική θεώρηση;

Αρχαιοελληνική ομορφιά σημαίνει κατ’ αρχήν καμπύλες και αθλητικό σώμα σε μιαν θεόπνευστη αρμονία. Οι Σπαρτιάτισσες για παράδειγμα ήταν γνωστές για το κάλλος και το αθλητικό τους παράστημα όπως η πιο όμορφη γυναίκα στην παρέα της Λυσιστράτης ήταν η Λαμπιντώ, μία πανέμορφη, δυνατή και γυμνασμένη γυναίκα, όχι παχύσαρκη αλλά καμπυλόγραμμη κι αφοσιωμένη στην κοινωνία και στην αναπαραγωγή των παιδιών. Άρα νομίζω πως υπάρχει το αρχαιοελληνικό πρότυπο της ομορφιάς και στις μέρες μας και το θέλουν όλες οι γυναίκες, επιθυμώντας να είναι λυγερόκορμες, με αθλητικό σώμα, λιτοδίαιτες κι όμορφες. Αν λοιπόν το προσδιορίσουμε μ’ αυτή την έννοια οι Ελληνίδες επιθυμούν και σήμερα την Αρχαία Σπαρτιατική ομορφιά.

ΕΡ: Σε κάποια ομιλία σας αναφερθήκατε στη θεωρία του Πλάτωνα περί ανώτερης εσωτερικής ομορφιάς. Πώς γίνεται ένας πλαστικός χειρουργός που «σμιλεύει» εμφανίσεις ανθρώπων να πρεσβεύει πως οι ευγενείς αξίες διαμορφώνουν την πηγαία ομορφιά του ανθρώπου;

Ομορφιά είναι η ιδιότητα που έχει ένα αντικείμενο ή ένας άνθρωπος να σου δημιουργεί ευχαρίστηση όταν το βλέπεις, όταν το προσλαμβάνεις μέσω των αισθήσεων. Υπό αυτή την έννοια όλοι θέλουν να ευχαριστιούνται από αυτό που βλέπουν και όταν συμβαίνει το αντίθετο, διαμαρτύρονται και διαπιστώνουν την κοινωνική ανάγκη να τοποθετηθούν. Τους ενοχλεί το άσχημο; Αν δεν τους ενοχλεί, τότε θα ζήσουν σ’ ένα άσχημο κόσμο και θα συμβιβαστούν με άσχημους κανόνες. Αντίθετα μέσα από τον έρωτα για το ωραίο γεννιούνται ωραίες ιδέες και τελικά θέλεις να γίνεις κι εσύ πιο ωραίος άνθρωπος, θέλεις τα παιδιά σου να είναι πιο καλά και πιο όμορφα. Νομίζω πως η εξωτερική ομορφιά –όπως έλεγε ο Πλάτων- είναι η προϋπόθεση για να γίνει ένας εσωτερικός κόσμος όμορφος. Διότι η ομορφιά προκαλεί τον έρωτα προς αντικείμενα, ανθρώπους ή ιδέες κι από τον έρωτα γεννιέται πάντα κάτι ωραίο. Άρα  κατά τον Πλάτωνα χωρίς την εξωτερική ομορφιά δεν μπορεί να υπάρξει εσωτερική ομορφιά. Είναι προϋπόθεση. Αντίστροφα λειτουργεί η Πλατωνική θεώρηση μόνο στο ζήτημα των ευγενών ιδεών ή στην Αριστοκρατία. Θα λειτουργούσε δηλαδή αντίστροφα αν ήταν εγγυημένη η θέση του λιγότερο όμορφου μέσω της Αριστοκρατίας. Δηλαδή σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου υπάρχει αριστοκρατικού τύπου ταξική ιεραρχία, δεν ενδιαφέρονται πολύ για την εξωτερική ομορφιά. ‘Άλλωστε, η χώρα αυτή δεν έχει πλαστική χειρουργική για τους ντόπιους γιατί εκεί τον ρόλο της κοινωνικής υπεροχής τον δίνει η ιεραρχία και ο τίτλος. Δείτε πόσο δύσκολα ανέχτηκαν οι αριστοκρατικές βορειοευρωπαίες την ομορφιά της πριγκίπισσας Νταϊάνα. Συνεπώς, η ομορφιά περισσότερο έχει σημασία σε χώρες όπου υπάρχει πιο μεγάλη ανάμειξη μεταξύ των τάξεων, πιο δημοκρατικό πολίτευμα. Η δημοκρατία στο πολίτευμα φέρνει και τη δημοκρατία στην ομορφιά.

ΕΡ: Σπουδάσατε και ζήσατε στη Βραζιλία, τη «Μέκκα» της πλαστικής χειρουργικής. Τι διαφορετικό έχει η «βραζιλιάνικη σχολή» της Επιστήμης σας που την κάνει τόσο περιζήτητη;

Η Βραζιλία έχει ελευθερία έμπνευσης και ελευθερία έκφρασης. Αυτό ακριβώς σε συνδυασμό με την πολυπολιτισμικότητα (άρα πρότυπα ομορφιάς από πολλές εθνοτικές προελεύσεις), κάνει τη Βραζιλιάνικη σχολή να έχει μεγάλη πείρα. Ακούει περισσότερα αιτήματα από εκείνα που δέχεται μία «κλειστή» εθνοτική σχολή κι αναγκαστικά αυτοεκπαιδεύεται να τα ικανοποιεί όλα. Έτσι η Βραζιλία έχει γιατρούς που σχεδίασαν τις πιο πολλές νέες τεχνικές στην πλαστική χειρουργική, ακριβώς επειδή δέχεται τα περισσότερα αιτήματα κι έχει ήδη αποκτήσει την εμπειρία να ασχολείται με όλα.

ΕΡ: Από την εμπειρία σας οι Έλληνες έχουν την αισθητική παιδεία που χρειάζεται για να φτιάξουν τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους;

Οι Έλληνες βιώνουν σε τρία επίπεδα την ιστορία της αισθητικής τους παιδείας. Το ένα είναι το προσωπικό δικό τους επίπεδο, το δεύτερο είναι του σπιτιού τους και το τρίτο είναι του δημοσίου χώρου τους. Τρία διαφορετικά «δράματα». Ο Έλληνας μισεί τον δημόσιο χώρο του κι αυτό φαίνεται από την αρχιτεκτονική του, από την συνολική εικόνα των πόλεων του. Αν πάτε στις σύγχρονες ελληνικές πόλεις διαπιστώνεται εύκολα πόσο βιάζουν οι Έλληνες την συλλογική αισθητική και την εικόνα τους. Στο δεύτερο επίπεδο, στο σπίτι, ο Έλληνας προσπαθεί να βάλει πάρα πολλά ακριβά αντικείμενα, δεν είναι μινιμαλιστής κι εκεί φαίνεται ο πλεονασμός της αισθητικής. Στο τρίτο επίπεδο, το σώμα και το πρόσωπο του Έλληνα, που ίσως τελικά είναι και το μοναδικό «σύνορο» που νοιώθει ο Έλληνας με το περιβάλλον του, το δικό του σύνορο… εκεί καθένας προσπαθεί για το καλύτερο. Έτσι ψάχνει τον καλύτερο πλαστικό χειρουργό, τη καλύτερη κρέμα, το καλύτερο γυμναστήριο… εκεί ο Έλληνας εξαντλεί την αισθητική του και αποδεικνύει πως πάνω του μισεί το άσχημο αλλά γύρω του το ανέχεται. Απόδειξη όσων σας είπα είναι απλά ότι σε μία τόσο μεγάλη περίοδο κρίσης οι μόνες τιμές που δεν πέφτουν είναι εκείνες των καλλυντικών.

ΕΡ: Η κρίση πλήττει πλέον πολλούς τομείς. Όμως ταυτόχρονα η ομορφιά θεωρείται «κλειδί» για την επιτυχία κι όλο και περισσότεροι άνθρωποι την συναρτούν με την επαγγελματική τους υπόσταση. Νοιώθετε το … βάρος της ευθύνης των προσδοκιών που εναποθέτουν στα χέρια σας;

Είμαι ο βασικός τους σύμβουλος σ’ αυτό και ο συνεργάτης τους υπό την έννοια ότι πρέπει να συμμερίζομαι τις ανάγκες τους και να τους πω ότι επιθυμώ ειλικρινά να τους κατευθύνω σ’ αυτό που είναι εφικτό να γίνει, για να μην έχουν ψεύτικες προσδοκίες. Έπειτα, να το εφαρμόσω κιόλας με τον προσφορότερο τρόπο έτσι ώστε να είναι και φθηνό. Μου κάνουν λοιπόν την μέγιστη τιμή να με εμπιστευθούν. Αυτό μου συνέβη από τα πρώτα κιόλας 5 χρόνια της καριέρας μου… Από την δεκαετία του ’90 μου έκαναν οι Έλληνες την τιμή να είμαι μέσα στην τριάδα των πλαστικών χειρουργών που επέλεγαν. Κι αυτόματα αυτή η επιλογή σήμαινε μία τεράστια ευθύνη για μένα γιατί δεν μπορούσα ποτέ να διανοηθώ πως κάποιος θα μου πει «περίμενα κάτι περισσότερο από σας κύριε Λύρα» κι είχα πάντα ως γνώμονα να μην αφήσω κανέναν-καμία  να μου πει κάτι τέτοιο. Άρα νοιώθω το βάρος και η καθημερινή μου δράση στηρίζεται σ’ αυτή την πρώτη παράμετρο: να μην τους-τις απογοητεύσω. Προτιμώ να απογοητεύσω κάποιαν ή κάποιον για κάτι που δεν τους έκανα –που αρνήθηκα δηλαδή για το καλό τους- παρά να τους-τις απογοητεύσω για κάτι που τους έκανα, που δεν αρνήθηκα δηλαδή κι έπεσα έξω που υιοθέτησα τις δικές τους επιθυμίες.

ΕΡ: Τελικά η ζωή είναι θέμα … καθρέφτη; Δηλαδή, στο σύγχρονο γίγνεσθαι η εξωτερική εμφάνιση «ανοίγει ή κλείνει» αντίστοιχα πόρτες;

Όταν η Λαΐδα η Κορινθία -που είχε κληρονομήσει τον καθρέφτη της θεάς Αφροδίτης- γέρασε, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να παραδώσει τον καθρέφτη με την σειρά της στις νεότερες κοπέλες που την ακολουθούσαν, γιατί δεν άντεχε πια να βλέπει την πικρή αλήθεια. Άρα ο καθρέφτης προσδιορίζει αυτούς που σέβονται την ομορφιά τους. Και νομίζω πως δεν υπάρχει κανείς και καμία που να μην ενοχλείται όταν ο καθρέφτης δεν τον κολακεύει πια. Οφείλουμε στον εαυτό μας να ομολογήσουμε πως αυτό μας ενοχλεί όλους. Το εάν θα πάρουμε μέτρα γι αυτό είναι άλλη υπόθεση …ψυχοφιλοσοφική θα έλεγα.

ΕΡ: Αν σας ζητούσα να ρίξετε μία … κλεφτή ματιά στο μέλλον και να μου περιγράψετε τι βλέπετε, θα είχε η εικόνα μόνο ανθρώπους που «νικούν το χρόνο» και δείχνουν πάντα νέοι κι όμορφοι;

Το μέλλον εξαρτάται πολύ από τα οικονομικά μέτρα στις σημερινές εποχές κι οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι χωρίς οικονομική ευμάρεια όχι μόνο δεν θα έχουν ωραία εξωτερική εμφάνιση και χωρίς ρυτίδες αλλά ούτε καν τα προς το ζην. Αυτό είναι ζήτημα των εκάστοτε κυβερνώντων και γι’ αυτό ο Πλάτωνας προέτρεπε να κυβερνήσουν φιλόσοφοι κι όχι πολιτικοί. Συμφωνώ λοιπόν πως αν ποτέ λυθεί το πρόβλημα της πείνας και της δίψας στον πλανήτη κι αν βρεθεί ένα οικονομικό σύστημα όπου όλοι θα έχουν όσα χρήματα χρειάζονται για να ζήσουν αξιοπρεπώς, τότε το επόμενο βήμα είναι να «μην γερνάμε», γιατί η γενετική κάνει θαύματα.  Όμως μία καλή αντιγηραντική θεραπεία σήμερα κοστίζει 100.000 ευρώ, οπότε αυτό παραμένει δύσκολο. Και ξέρετε πως γίνεται; Με την διαχείριση του ένζυμου της τελομεράσης.  Εν τούτοις,  όλοι αυτοί οι χειρισμοί έχουν σημασία σε σχέση με το γενικό καλό. Δεν μπορούμε να θέλουμε μόνοι μας ο καθένας ως μονάδα να μη γεράσουμε. Αν όμως το καταφέρναμε όλοι μαζί ταυτόχρονα, όλη η κοινωνία ίσως να κέρδιζε χαρά και μόνιμη ειρήνη από αυτό. Τότε θα είχε σημασία να μην γεράσουμε ποτέ…όλοι μαζί. Τώρα, έχουν σημασία μόνο οι πρόσκαιρες νίκες που κερδίζουμε, που μας κάνουν να νοιώθουμε στιγμιαία σε ειρήνη με τον εαυτό μας. Δεν έχει σημασία αν έχουμε τελικά ρυτίδες, σημασία έχει αν κάθε φορά που σκοτώνουμε μία ρυτίδα γινόμαστε λίγο ομορφότεροι και μέσα μας. Αυτή η διαδικασία έχει αξία για μας.

Πάντως, επειδή όλοι πρέπει να συμβάλλουμε στην εξέλιξη της Επιστήμης είναι ευκαιρία να πω πως τον Νοέμβριο θα παρουσιάσω μία ολιστική τεχνική που σχεδίασα και διαμορφώνει όλο το σώμα ταυτόχρονα.  Χρησιμοποιώ ταυτόχρονα και το περιττό λίπος της ίδιας της γυναίκας που υποβάλλεται σε επέμβαση και ξένα εμφυτεύματα. Επειδή μέχρι τώρα αυτά γίνονταν χωριστά, αποφάσισα να δημιουργήσω μία νέα τεχνική βασισμένη σε ένα βραζιλιάνικο πρότυπο ενός φιδίσιου-σιγμοειδούς σώματος (κάτι σαν τις τοιχογραφίες στο ακρωτήρι της Θήρας ή σαν τη Θεά των Όφεων από τον Μινωϊκό Πολιτισμό). Αφαιρώ το λίπος από τα ψωμάκια, ανορθώνω τους γλουτούς και βάζω κι εμφύτευμα για να μεγαλώσω με σταγονοειδές σχήμα το στήθος. Το έχω ονομάσει «2 και 2» που σημαίνει ντεκολτέ και στήθος ταυτόχρονα με ανόρθωση γλουτών κι αδυνάτισμα μηρών. Άρα το σώμα αποκτά όσα ήθελε με μία τεχνική συνδυαστική (composite). Το παρουσιάζω στο Μόντε Κάρλο, προσκεκλημένος ομιλητής στο Παγκόσμιο Συνέδριο Πλαστικής χειρουργικής στις 26 Νοεμβρίου και ταυτόχρονα θα παρουσιάσω και μία νέα τεχνική ωτοπλαστικής για παιδάκια και μεγάλους, που γίνεται με τοπική αναισθησία και σε 15 λεπτά χωρίς τομή και νυστέρι και φυσικά με μόνιμο αποτέλεσμα αλλά και κάποιους συνδυασμούς νέων τεχνικών για πολύ αποτελεσματική αντιγήρανση του προσώπου, του λαιμού και του σώματος.

ΕΡ: Η ομορφιά -πέρα από αισθητικές παρεμβάσεις- είναι συνάρτηση κι άλλων παραγόντων όπως η διατροφή, η κίνηση κι ο αθλητισμός. Θέλετε να μας μιλήσετε για τη δική σας σχέση με τον αθλητισμό;

Έτυχε από μικρός να κάνω πολύ ποδήλατο. Πήγαινα από την Ακρόπολη στην Γλυφάδα… ένα μεγάλο ταξίδι τότε στα 7 μου χρόνια, με το ποδήλατό μου. Αργότερα τα πρώτα χρόνια που γύρισα στην Ελλάδα από την Βραζιλία, με δεδομένη την υπεραπασχόλησή μου με τις πάρα πολλές χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματοποιούσα τότε λόγω της εκρηκτικής αύξησης της πλαστικής χειρουργικής που συνέπεσε με την επιστροφή μου, πήρα κιλά και παραμέλησα τη φυσική μου κατάσταση, αλλά κάποια στιγμή ένοιωσα την ανάγκη να ξαναμπώ σ’ αυτό το ρυθμό της άσκησης. Είχα την τύχη να βρω ένα δάσκαλο στην Αθηναϊκή Λέσχη που είναι 84 ετών και μοιάζει 50, η επιτομή πραγματικά της αντιγήρανσης, βαλκανιονίκης Ελλάδας άλλοτε. Οπότε, αυτός ο άνθρωπος με ξαναέβαλε σε ρυθμό κι απόκτησα πάλι καλή φυσική κατάσταση κι όταν ήρθε η στιγμή να δω «τι ψάρια πιάνω» έκανα στα 55 μου τον πρώτο μου Μαραθώνιο. Τον έκανα σε πολύ καλό χρόνο χωρίς κανένα πρόβλημα κι εντυπωσιάστηκα κι εγώ ακόμη με τις επιδόσεις μου. Αυτές οι διοργανώσεις και το Run Greece είναι ίσως ό,τι πιο σπουδαίο γίνεται τελευταία στην Ελλάδα για τον λαό, γιατί δίνει μία νέα παιδεία συλλογικού αθλητισμού. Οπότε όταν έτρεξα τα 43 χλμ. του αυθεντικού Μαραθωνίου κατάλαβα πως υπάρχει περιθώριο να βελτιωθώ κι άλλο και τότε με έβαλε ο δάσκαλος μου σε αγώνες του πανελλήνιου πρωταθλήματος των βετεράνων αθλητών. Έτρεξα και ως λαμπαδηδρόμος της Ολυμπιάδας Rio 2016.

Αρχίσαμε να μαζεύουμε μετάλλια και … σαν παιδί κι εγώ τώρα θέλω κι άλλες αθλητικές διακρίσεις.  Αλλά κι εδώ μετράει ο δάσκαλος. Με  την ευκαιρία εύχομαι στον καθένα αυτό: να έχει στη ζωή του έναν καλό δάσκαλο. Άλλωστε στην επιστήμη μου που έχει μία μεγαλομανία από μόνη της ο μόνος τρόπος να νικήσεις αυτό το «άγγιγμα του Θεού» που υπάρχει κίνδυνος να πιστέψεις πως έχεις, είναι να έχεις κατ’ αρχήν πραγματικά πίστη στο Θεό και να έχεις και δάσκαλο για να θυμάσαι πως κάποιος σου έμαθε όσα ξέρεις.

ΕΡ: Τελικά οι γυναίκες ή οι άντρες έχουν περισσότερη ματαιοδοξία;

Οι γυναίκες είναι όμορφα ματαιόδοξες. Οι άντρες είναι …ανυπόμονα χρηστικοί, οι άντρες φοβούνται όταν δεν τους αρέσει ο εαυτός τους, έχουν το φόβο της απόρριψης ενώ οι γυναίκες ξέρουν καλά πως η εμφάνιση είναι εργαλείο και το χρησιμοποιούν ανάλογα.

ΕΡ: Θυμηθείτε παρακαλώ, για χάρη μας ένα περιστατικό από τα ευτράπελα που συναντήσατε στην καριέρα σας

Υπάρχουν πολλά. Τα καταγράφω μάλιστα στο νέο μου βιβλίο αλλά θα σας αφηγηθώ δύο: Ήρθε κάποτε μία κυρία όμορφη γύρω στα 50 και μου λέει με ύφος που δεν σήκωνε κουβέντα και με τρόπο που δεν θα ξεχάσω ποτέ: «Κύριε Λύρα, δεν έχω όρεξη για κουβεντούλες, θέλω να σας πω το εξής τα τελευταία χρόνια ακούω εκκωφαντική σιωπή. Βρείτε τι φταίει και φτιάξτε το γιατί θέλω να ξανακούσω κομπλιμέντα κι όχι πια σιωπή».

Και κάτι πιο διασκεδαστικό: Μία 65χρονη κυρία ήρθε στο ιατρείο και γελούσε συνέχεια. Γεμάτη ρυτίδες στην όψη αλλά πολύ ευχάριστη και γελαστή. Όταν έφτασε στο γραφείο μου εξακολουθούσε να γελάει ακατάπαυστα και μου είπε: Κύριε Λύρα, σήμερα είναι Τετάρτη. Βλέπετε όλες αυτές τις ρυτίδες στο πρόσωπό μου; Μέχρι το μεσημέρι της Δευτέρας δεν υπήρχαν. Απολύτως καμία από αυτές τις ρυτίδες. Ρώτησα απορημένος πώς έγινε αυτό και μου απάντησε: «Είναι απλό. Το μεσημέρι της Δευτέρας έκανα επέμβαση λέιζερ στα μάτια μου και αμέσως μετά τις είδα για …πρώτη φορά και έτσι ήρθα αμέσως σε εσάς για να τις εξαφανίσετε ξανά».